Nomiki's website
Nomiki's website
|
 
|
Na een vermoeiende nacht toch weer vroeg op. We moeten namelijk de envelop met documenten voor de ambassade inleveren zodat de groepsleider deze met Jenny naar de ambassade kan brengen. De kinderen hebben desondanks toch nog enigszins geslapen. Wij zelf zijn gebroken. Het hotel hebben we verzocht om in ieder geval de kamers om te wisselen, zodat we vannacht in het kingsize bed kunnen slapen. Gedurende de dag wordt dat geregeld en tevens het kinderbedje (waarschijnlijk nog gloednieuw). De klaagzang van een groot aantal adoptie ouders gisterenavond heeft dan toch effect gehad. Er is in ieder geval contact gezocht met de dienstdoende manager van het hotel en de vertegenwoordiger van Kind en Toekomst in Beijing. Het ontbijt in het Lido Swiss hotel maakt in ieder geval een hoop goed. Dit is echt een fantastisch ontbijt buffet. Aangezien het niet eten van Mirko nu toch wel ernstige vormen begint aan te nemen (met als hoogtepunt de aanval van vannacht) nemen we toch maar wat dwangmaatregelen om er toch wat voedsel in te krijgen. Vanaf nu zal er daarom iedere dag minimaal één broodje bij het ontbijt in gaan, als is het onder valse voorwendselen dat als hij niet zou eten dat hij dan direct naar het ziekenhuis in China zou moeten. Het is wel niet pedagogisch verantwoord maar je moet toch wat. Daarna de koffers uitpakken. We willen niet weer de ellende zoals in Nanning dat je twee dagen vanuit de koffer leeft en dus niets meer kan vinden. Nog even het park verkennen en wat boodschapjes doen net buiten het park. Dit is direct een heel stuk goedkoper. Inmiddels is de groepsleider weer terug van de ambassade en meldt dat alles op rtolletjes is verlopen. We willen eigelijk ook nog een goedkope buggy kopen aangezien deze in het hotel niet te huur zijn. Het dragen van één van de kinderen is toch wel zwaar. Via het hotel worden we doorverwezen naar een shopping centre op ongeveer 15 minuten rijden van het hotel (rekening houdend met de opstoopingen in Beijing). We hebben van het hotel een kaartje gekregen met de naam van dit shoppingcentre alsmede van het hotel in het Chinees. Op deze wijze waren we er dus zeker van dat we de chauffeur de goede kant op zouden dirigeren. Inderdaad kwamen we bij een zeer groot maar luxe shopping centre. Buggies waren er te koop alleen echter van topmerken en dus peperduur. Daar heddenb we voor die paar dagen dus geen trek meer in. Dus dan maar verder dragen. Diner 's avonds in het pizzarestaurant binnen het complex. Nomiki weer aan de soep. Mirko eet zoals gebruikelijk weer niets. Terug in het apartement blijkt het gemak van de aparte huiskamer. Je kunt nog even op je gemak wat napraten en dingen voor je zelf doen. Ik doe nog even een boodschap buiten het park en wanneer ik op zoek ben naar de supermarkt loop in ineens langs de massagesalons. Dit was ons 's middags niet opgevallen. Maar snel de supermarkt opgezocht en teug in het apartement het hilarische verhaal verteld.
Vanochtend nog niets gepland. Tijdens het ochtendritueel in het apartement kom ik tot een schokkende ontdekking. Mijn paspoort is weg. Goed nadenken, waar had ik het voort het laatst. Natuurlijk bij de bank binnen het complex. Daar was ik even voor sluitingstijd en had in de consternatie vergeten mijn paspoort terug te vragen aan de bankemployee. Met het zweet in mijn handen en de zebuwen gierend door mijn keel terug naar de bank. De bank was nog niet echt open. Ik waordt tegengehouden door de bewaker maar wanneer ik het heb over mijn paspoort weet men direct waarover het gaat. Men had mij al getracht te bellen, echter gebeld naar de verkeerde kamer. Paspoort gelukkig weer terug. Via anderen van de groep worden we gewezen op een free market waar tegen spotprijzen allerhanden artikelen (voornamelijk kleding en souveniers) te verkrijgen zouden zijn. Helaas had men ons de verkeerde instructies gegeven (of hebben wij deze verkeerd begrepen). Want we kwamen totaal verkeerd uit. En dan is het lopen met een kind van 18 kg op je arm toch wel zwaar. Uiteindelijk weer terug naar het hotel waar Ciska en de kids hebben gewacht. Ik, Tim, ben toe nog in het hotel gaan vragen en heb de markt eerst zelf opgezocht. Blijkt dat we deze op ongeveer 100 meter zijn gepasseerd. Uiteindelijk zijn we hier toch nog aanbeland en hebben leuk ingeslagen. In de middag nog evben met de kids naar het zwembad. Dat is hier zeer luxe en overdekt. Nomiki blijkt weer de waterrat. Mirko vindt de kant toch wel erg veilig. Daarna nog even spelen in de speeltuin van het complex. De kids zijn weer in hun element. Eten doen we vanavond in het Mexicaans/Texaans restaurant.
Vandaag hebben we geboekt voor een uitstapje naar het zomerverblijf. Het is dus weer vroeg op want om 9:00 uur vertrekken we. Het is een rit van ongeveer een uurtje naar dit paleis. Jenny maakt van de gelegenheid gebruik om een paar Chinese liedjes te oefenen en en paar Chinese tekens nader te verklaren. Het zomerpaleis is enorm en indrukwekkend. We bekijken sl;echts een klein gedeelte maar kunnen een goede indruk opdoen. Ook maken we nog een boottocht op het meer bij de paleizen. Al met al een leuk uitstapje aangezien we tegen het eind van de ochtend weer terug reizen naar het hotel. De middag wordt lekker rustig doorgebracht bij het hotel. De kinderen vermaken zich weer fantastisch in de speeltuin. 's avonds eens kijken waar we nu weer gaan eten. Laten we de Thai eens proberen. Bij Mirko hebben we de joop op avondeten inmiddels opgegeven maar Nomiki kan hier in ieder geval wat rijst eten. Bij binnenkomst overvalt het ons een beetjes dat het er toch wel wat sjiek uitziet. Lage tafels en zitten op kussens op de grond. Scheonen uit en slippers aan. Mirko begrijp het niet goed en goed totaal over de rooie wanneer hij zijn schoenen bij de ingang moet achterlaten. We weten niet of dit wel een succes gaat worden. Echter schijn bedriegt: het eten wordt zeer snel geserveerd en zowel Nomiki als Mirko smikkelen van een bakje rijst. Die houden we erin dus. Voor onszelf is het eten ook heerlijk en het prijskaart valt ons achteraf ook heel erg mee. We gaan dus vanavond allemaal met een enigszins gevulde maag slapen.
Op het programma staat vandaag een bezoek aan de muur. Er zijn in principe twee mogelijkheden voor plaatsen waar naar toe te gaan. De groep kiest democratisch om naar de dichtsbijzijnde en minst drukke plaats te gaan. EEn ritje van meer dan een uur in de bus leidt ons dan naar de muur. Gelukkig hebben we vesten meegenomen want het is wel aardig kil. Zeer indrukwekkend als je dan uiteindelijk op de muur bent aanbeland. Je kunt hier veel en hoog klimmen, echter dat is met kleine kinderen niet aan te bevelen. Na een verblijf van ongeveer anderhalf uur keren we met de bus terug. Er is nog een lunch aan gekoppeld in een friendship store. Dit zijn staatwinkels waar allerlei lokaal gefabriceerde producten te koop zijn. Voor dat we in het restaurant inkomen, worden we nog even verplicht door het atelier van de friendship store geleid. Het eten is weer fantastisch. (Althans we hebben Mirko maar niet om zijn mening gevraagd.) Allerlei gerechten op een groot draaiplateau. Daarna toch nog maar even de winkel in en een paar kleien aankopen gedaan. In de middag weer lekker niets doen. Kinder weer de speeltuin ingeschopt. Na het succes van gisteren zijn we vanavond weer bij de thai gaan eten.
De laatste volle dag in Beijing. We zijn nog niet op het Tienamen plein geweest, dus dat staat voor vandaag op de planning. Met de taxi neemt dat (in de ochtend spits) ruim anderhalf uur in beslag. Kosten van de taxi zijn echter een lachertje. (omgerekend 5 euro). Dit plein is echt inmens. We bekijken slechts een gedeelte van het plein. Intussen bekijken de Chinezen ons en met name Mirko. Met tal van Chinese kinderen gaat hij op de foto. Voor de weg terug regelen we een taxi. Zoals verwacht blijkt dat niet een eenvoudige opgave. Een taxi wil het wel doen maar dan voor 100 Yuan (10 euro)en dus zonder meter. Gezien het berdag doen we dat dus maar. In de middag komen de documenten terug van de ambassade. Alles is nu klaar en we kunnen in principe vertrekken. De koffers kunnen gepakt worden en dat doen we dan ook gretig. Zoals iedereen binnen de groep zijn wij de reis een beetje zat. Het is een mooie en indrukwekkende tijd geweest maar nu is het tijd om thuis weer op verhaal te komen. Nog een keer eten bij onze thaise vrienden en op tijd naar bed. |
|
Deze pagina is bijgewerkt op 05-09-2005. |
